เรื่องผีๆ สยองขวัญ หลอนสุดๆ

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 3 4 ปีก่อน ตอนที่ผมเรียนกวดวิชาเพื่อสอบเข้า รร เตรียมทหาร(สภาพคล้ายๆ รร ประจำแต่ยึดกฎทหาร) ผมเลือกลงคอร์สประจำปี คือ ผมจะกินอยู่ เรียน นอน ที่นี้เลยเป็นระยะเวลา 1 ปี โดยที่ผมดรอปเรียน ม.4 เอาไว้ พอผมอยู่ไปได้ประมาณครึ่งปี ก็จะมีคอร์สเดือนตุลาคมจะเปิด(เป็นคอร์สที่นักเรียนทั่วไปมาเรียนในช่วงปิดเทอม)

เมื่อถึงคอร์สตุลาคม พวกผมเด็กประจำปี ก็ต้องไปเรียนรวมกับเด็กคอร์สตุลาคม ในตอนนั้นมีนักเรียนรวมทั้งหมดมีประมาณ 50 คน ผมก็มีเพื่อนที่สนิทมากๆในตอนนั้นอยู่ 4 คน เรียกว่าเป็นแก็งค์เดียวกันเลย ก็จะมี ต้า ดาริ่ง(ผมเรียกว่าดา) หมู และผมเอง ซึ่งใน 4 คนนี้ผมสนิทกับคนชื่อ หมู มากที่สุดเพราะเป็นคนกวนทีนเหมือนกัน

กลับมาที่เรื่องคอร์สตุลาคมนะครับ เมื่ออยู่กันไปได้ประมาณกลางเดือนตุลาคม ทุกๆคนต่างสนิทกันมากขึ้น รวมไปถึงแก๊งค์พวกผมด้วย มีคืนหนึ่งประมาณ 5 ทุ่มบางคนก็เริ่มเข้านอนแล้ว (ตึก 4 ชั้น เด็กคอร์สตุลาคมจะนอนชั้น 4 ประจำปีจะนอนชั้น 2 ) ผมก็คิดอยากทำอะไรๆสนุก ก็เลยพูดคุยกันในห้องนอนว่า "เราไปบุกชั้น 4 กันดีกว่า" ผมกับเพื่อนก็หยิบหมอนข้างคนละอันถือ ขึ้นไปชั้น 4 พอไปถึงผมก็ "บอกว่า ห้องนี้ใครเจ๋งสุด! กูมายึดแล้ว 5 5 5 "

หลังจากนั้นก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ พวกผมทั้ง 4 คนก็ไม่รอช้าเอาหมอนข้างที่ถือมา ตี ตี ตี ทุกคนในห้องที่มืดสนิท แล้วคนในห้องนั้นก็สุ้ด้วย สู้กันอย่างเมามันส์จินตนาการไปถึงสนามรบ จากนั้นประมาณ 5 นาที

ก็มีเสียงบอกว่า "หยุด! หมอบบบบบ!" ซึ่งนั้น เป็นเสียงของผู้คุม พวกผมทั้ง 4 ไม่รอช้าที่จะวิ่งหนี ในขณะที่วิ่ง ออกมาผมเห็น ไอ้ต้า กับไอ้ดา วิ่งลงไปชั้นล่างด้วยกัน แต่ผมเห็นไอ้หมูวิ่งไปบนดาดฟ้า ผมจึงตัดสิ้นใจวิ่งตามไอ้หมูไปดีกว่าเพราะสนิทที่สุด

พอผมวิ่งตามไปผมก็ตะโกนเบาๆว่า "หมู..หมู..รอกูด้วยยยยย!" หมู เงียบบ

แต่พอมาถึงดาดฟ้าผมก็เดินไปหาไอ้หมูก็ไม่เจอใคร ผมก็ตะโกนแล้วตะโกนอีกก็ไม่เจอ ผมก็คิดว่ามันคงจะแอบที่ไหนสักที่หนึ่งบนดาดฟ้า แต่ผมก็หาไม่เจอ ตะโกนแล้วก็ไม่มีเสียงตอบรับ ผมจึงตัดสินใจลงแล้วตะโกนทิ้งท้ายว่า "ถ้าไม่ออกมากูลงละนะ"

จากนั้นผมก็เดินลงมา ทันใดนั้นก็เจอผู้คุมพอดี ผู้คุมพุดว่า "เนะ ไม่ต้องหนีเลย ไป ไป๊ เพื่อนโดนลงโทษอยู่ชั้นล่าง" แล้วผมก็เดินลงมากับผู้คุม เห็นเพื่อนกำลังโดนลงโทษอยู่ ผมถึงกับตกใจเพราะ 1 ในคนที่โดนลงโทษมีหมูด้วย

ในขณะที่โดนลงโทษอยู่นั้นผมคิดในใจเสมอว่า "หมูลงมาตอนไหนทำไหมผมไม่เจอ ทั้งๆที่ทางขึ้นลงมีแค่ทางเดียว" พอโดนลงโทษเสร็จแล้วก็อาบน้ำนอน ผมก็ถามหมูว่า

ผม "หมู ลงมาตอนไหนว่ะทำไหมกูไม่เจอเลย"

หมู งง แล้วก็ตอบมาว่า "ลงอะไรของว่ะ"

ผม "เอ้า! ก็ตอนวิ่งหนีอ่ะ กูวิ่งตามไปบนดาดฟ้า แต่ไปถึงก็ไม่เจอ แอบบที่ไหนว่ะ"

หมู "แอบไร กูวิ่งตามพวกไอ้ต้า ไอ้ดา ลงมาข้างล่างนี้แหละ"

ผมถึงกับอึ้ง...

หมู "กูก็ งง อยู่ว่าทำไหมวิ่งไปข้างบนทั้งๆที่พวกกูลงข้างล่างหมดเลย"

ดาริ่ง "ใช่ๆกูก็เห็นวิ่งไปชั้นบนคนเดียว"

ผม " เห้ยยย....ตลกแล้วเป็นไปได้ไงอ่าาา"

หลังจากนั้นทุกคนก็เงียบ แล้วค่อยๆขยับเตียงนอนมาชิดๆกัน แล้วต้าก็กล่าวขึ้นมาว่า"หรือผีหลอกแล้วว่ะ ฮือ ๆ น่ากลัววะ"
ดาริ่ง " กูว่าแน่ๆเลย เพราะตอนที่เราเล่นกันนี้ อาจจะมีบางสิ่งที่มาเล่นกับเราด้วยก็ได้"

จบประโยคที่ดาลิ่งพูด ผมถึงกับขนลุกเลย เพราะผมคิดว่า ในตอนที่เรากำลังเล่นกัน ต้องมีบางสิ่งที่เรามองไม่เห็นด้วยตาเปล่ามาเล่นกับเราด้วย

และรู้สึกว่าสิ่งนั้นกำลังเล่นกับผมต่อ.....

เครดิต